Dit kleed representeert de stoffen die ik ga gebruiken als ik ouder ben. Tijd en materiaal staan centraal.  

​

De warme wollen sokjes met nopjes ga ik vaak dragen. Ik heb het nu al snel koud, laat staan als ik oud bent. Mijn bloedsomloop gaat waarschijnlijk ook achteruit. Ik vind pantoffels niet fijn, waarschijnlijk voel ik hetzelfde over zestig jaar.

 

Met het washandje dep ik mijn gezicht droog als ik uit bad ga. Misschien denk ik tijdens het deppen dat ik weer terugga in het warme water. Ik zou alle tijd hebben, en eindelijk een bad. Het gaat om het rust moment waar ik meer tijd voor wil nemen. Ik vul mijn bad met Lavendel-stinkende producten of een badbomb als die nog bestaan. Er vormen extra glitters in mijn rimpels als ik eenmaal ben afgedroogd.

 

Mijn verzamelde service stukken was ik af met de theedoek. Als ik ergens ben geweest wil ik graag iets meenemen. Ik ga later ook kringloopwinkels af om mooie vazen, borden en schaaltjes te scoren. Waarschijnlijk kom ik bordjes tegen die mijn opa en oma hebben waar aap-noot-mies op staat. Stiekem neem ik die mee, want nu mag ik dat. Deze verzameling van moment opnames wil ik zachtjes afdrogen zodat ze weer mooi de kast in kunnen.

 

De wollen bolletjes die verspreid over het kleedje staan voor de hobby’s waar ik mijn tijd aan wil uitgeven. Nu dat ik tuften heb leren kennen kan ik mij voorstellen dat ik later grote wandtapijten maak van meters groot. Het groen en perzik heb ik uitgekozen omdat het me deed denken aan de fruitbomen uit mijn tuin van later. Dan staat mijn tuin in Italië en heb ik in het mooie seizoen verse perziken. Mijn achtertuin zou hoogstwaarschijnlijk ook vastgelegd worden op een mooi kleed van meters breed.

 

Elke dag staat mijn wekker. Soms om zeven uur s’ochtends en soms om tien uur. Dat laatste noem ik uitslapen. Als ik later nergens hoef te zijn en mijn verantwoordelijkheden pas dagen later roepen zal ik nog een paar keer omdraaien. Met een radio naast mijn bed kan ik indoezelen op muziek. Het dekbed trek ik over mij heen voor een paar extra uurtjes met het excuus dat oudere mensen veel slaap nodig hebben maar eigenlijk vind ik het gewoon lekker.

 

Later heb ik een kleurrijke woonkamer. Met een zachte, blauwe bank met gele kleine kussen erop gesmeten. Wanneer de zon net goed in de kamer schijnt doe ik daar misschien wel een dutje op. Ik kan doen wat ik wil deze dagen. Terwijl de bank mij omhelst val ik half in slaap met reality-tv tv want daar hoef ik toch niet voor op te letten. Onder die gele kussens verlies ik veel potloden en pennen wanneer ik puzzels maak of schrijf. Misschien vind ik ze ooit wel terug.

 

Ik hoop dat ik een extra kamer heb waar ik meer tijd in kan doorbrengen als het een studio is dan een ruimte waar ik mijn schoenen kwijt kan. In dat kamertje zal een schilderezel staan. Daarop een half geschilderd schilderij. Met het onder de verfvlekken vieze doek maak ik mijn kwasten schoon. Nu vergeet ik dat steeds, maar dat schuif ik op dat ik het later wel onder de knie heb. Olieverf vind ik nu nog te spannend, misschien dan.

 

De grijze wollen trui geeft me een dubbel gevoel. Ik besteed nu veel aandacht aan make-up maar hecht ook veel waarde aan wat ik aan doe. Als ik later naar mijn leeftijd kijk, is de grijze wollen trui het antwoord op de vraag wat ik aan zou moeten doen. Ik denk dat ik dat mijn kleurrijke kleding niet weg zou doen. Ik zou veel tijd besteden aan leuke kleding omdat ik daar waarde aan blijf hechten. Op zich zal zo’n grijze trui niet verkeerd zijn als ik lekker thuis aan zitten ben.

 

Dit kleed heeft geborduurde vormen. Hier was ik veel tijd aan kwijt. Deze staan mooi voor de vele uren die ik ga besteden aan deze betekenisvolle objecten en de routines die daar bij komen kijken.